Parmak replantasyonlarında rehabilitasyon uygulamalarımız ve fonksiyonel sonuçlarımız
Özet
Amaç: Bu çalışmada metakarpofalangeal eklem ve distalindeki seviyelerdeki replantasyon yapılmış ve düzenli rehabilitasyon almış hastaların rehabilitasyon süreçleri retrospektif olarak incelenmiştir.
Yöntem: 2000-20005 tarihleri arasında kliniğimize çeşitli seviyelerden parmak amputasyonları ile başvuran ve replante edilen 48 hastanın 60 parmağının sonuçları değerlendirmeye alınmıştır. Hastaların 25 tanesi erkek, 23 tanesi bayan hasta olup, yaş ortalamaları 26.31 (6-55) idi. Ortalama takip süresi 16 (6-48) aydı. Hastaların rehabilitasyonuna postoperatif 4-8. haftalar arasında başlanmış, altıncı ayın sonuna kadar rehabilitasyon takiplerine devam edilmiştir. Sonuçlar, eklem hareket genişliği, günlük yaşam aktivitelerindeki hareketler, duyu değerlendirmesi, subjektif değerlendirmeler, kozmetik görünüm ve hastanın memnuniyetini içeren Tamai kriterlerine göre değerlendirilmiş ve 100 puan üzerinden derecelendirilmiştir.
Bulgular: Tamai kriterlerine göre fonksiyonel sonuçlarımız: 23 hastada (% 47.91) çok iyi, 19 hastada (%39.58) iyi, 4 hastada (%8.33) orta ve 2 hastada (%4.16) zay›f olarak tespit edilmiştir.
Sonuç: Anatomik yapı gereği parmak replantasyonları zorlu ve kompleks bir rehabilitasyon programı gerektirse de uzun vadede sonuçlar oldukça tatminkardır. Ameliyat sonrası rehabilitasyona mümkün olan en kısa sürede başlanmalı, tedavi süresince doktor, hasta ve fizyoterapist iş birliği içinde olmalıdır. Rehabilitasyon sürecinde tedaviye iyi uyum sağlayan, ev egzersiz programlarını düzenli uygulayan, atellerini doğru iekilde ve sıklıkta kullanan hastalarda fonksiyonel sonuçların çok daha iyi olduğu gözlemlenmiştir.
